با سلام خدمت همه شما دوستان
بصيرت به تعبير اميرمؤمنان، يعني مشاهده درست و دقيق حوادث، تفکر و تدبر در آنها و سنجيدن مسائل و حوادث.
راستش در این بخش قصد دارم راجع به بصیرت و عوام و خواص صحبت کنم
بصیرت ، عوام ، خواص، سه کلید واژه ای که بسیار مهم میباشند، مخصوصا در شرایط کنونی جامعه ما ، که مقام معظم رهبری نیز در این چند سال اخیر روی این سه موضوع خیلی تاکید کرده اند.
من قصد دارم تا با یک سوال که برداشت خودم از بیانات مقام معظم رهبری است راجع به این سه کلید واژه سخنم را آغاز کنم و به قول معروف شفاف سازی کنم.
سوال:
شاید برای خیلی از شماها از جمله خودم پیش آمده باشد که چرا امام حسن(ع) با حاکم زمان خودش(معاویه) که ناحق و کافر هم بود بیعت کرد ولی امام حسین(ع) حاضر به بیعت با حاکم زمان خودش(یزید) نشد؟
در واقع این مشکل از اینجا ناشی میشود که بیشتر ما مردم خیلی سطحی فکر میکنیم و از هر چیزی فقط ظاهرش را می بینیم
به جای اینکه دقیق موضوع را بررسی کنیم و تمام نکات دخیل در آن موضوع را مد نظر قرار دهیم سریع بر اساس ظواهر موضوع نتیجه گیری کرده و دست به اقدامات اشتباه میزنیم.
جواب سوال بالا این است که حاکم زمان امام حسن(ع) یعنی معاویه خیلی زیرک بود و اگر چه کافر بود و اعمال ناشایستی از جمله خوردن شراب و ... انجام میداد،ولی بسیار زیرک و زرنگ بود.
یعنی معاویه همیشه ظاهرش را برای مردم درست و با ایمان نشان میداد و نمازش را اول وقت میخواند ، روزه اش را میگرفت، قرآنش را میخواند و ... ولی در خفا و پنهانی مرتکب هر جور گناهی میشد که کمترین آن شراب خوردن بود. فقط امام حسن و یاران نزدیک ایشان از این اعمال معاویه مطلع بودند.
اما در زمان امام حسین(ع) اینگونه نبود و شرایط کاملا با زمان امام حسن(ع) متفاوت بود. یعنی معاویه به صورت کاملا آشکار در مجالس عمومی گناه میکرد ،شراب میخورد ، حیوان باز بود ، نماز نمی خواند و ... و همه مردم از این کار ها آگاه بودند.
حالا میخواهم بگویم که چرا امام حسن بیعت را پذیرفت ولی امام حسین بیعت را نپذیرفت و قیام کرد.
جواب اینه که اگر امام حسن(ع) بیعت را نمی پذیرفت هیچ کسی از مردم به یاری امام حسن نمی آمد چون در نظر مردم معاویه یک شخصیت مسلمان و مومن وبا ایمان بود(زیرا آنها فریب خورده بودند) و با خودشان این طور فکر میکردند که چرا امام حسن با او بیعت نمیکند و میخواهد با یک شخص مسلمان بدون علت بجنگد مردم فکر میکردند که در این جنگ خونشان بی دلیل ریخته میشود. به همین خاطر به یاری امام نمی آمدند .امام حسن(ع) که از این موضوع آگاهی داشتند مجبور به بیعت شدند زیرا اگر قیام میکردند هیچ کس به خونخواهی ایشان برنمی خواست و آن قیام تقریبا بی اثر میشد.
اما در زمان امام حسین(ع) شرایط کاملا برعکس بود یعنی اگر بیعت را می پذیرفت غیر عادی و ننگ بود.
امام حسین (ع) بیعت را نپذیرفت و قیام کرد چون میدانست که مردم یاریش خواهند کرد(با توجه به چندین هزار بیعت نامه کوفیان)
و با توجه به اینکه مردم میدانستند قیام امام حسین بر حق است و به خونخواهی امام حسین(ع) بلند خواهند شد(مختار،سلیمان و...)
وهمین قیام بود که اسلام را زنده نگه داشت و اثرات آن را تا کنون که قرن ها از آن گذشته است شاهد هستیم و نیاز به توضیح بیشتر نیست.
اما چرا مردم (مخصوصا مردم کوفه) امام حسین(ع) را یاری نکردند، مربوط به نقش خواص و عوام و کمی هم بصیرت در جامعه میباشد که در بخش بعدی خواهم گفت.
یا علی
برچسب‌ها:
<-TagName-> |
